Najwyższy czas nadrobić zaległości w wędrówkach górskich wynikające z pandemii. W związku z tym wyruszam na podbój Gór Stołowych. Moją wyprawę rozpoczynam w Radkowie, a serdecznie wita mnie tam Liczyrzepa. Nad zalewem Radkowskim spotykam kilku członków Klubu Miłośników Gór. Włodzimierz proponuje spacer do kilku ciekawych punktów widokowych. Ale najpierw krótkie spojrzenie na sam Zalew. Jest to sztuczny zbiornik wodny, powstały w latach 70-tych ubiegłego wieku po wybudowaniu zapory na Czerwonogórskim Potoku. Znajduje się on u podnóża Gór Stołowych i jest wyśmienitym punktem wyjściowym na wiele górskich wędrówek. Można stąd wyruszyć na Szczeliniec Wielki, a dla wytrwałych - Bożanovsky Spicak a nawet Korunę. My wyruszamy żółtym szlakiem w kierunku Wodospadów Pośny, szlakiem lekkim, łatwym i przyjemnym (według naszego przewodnika). I tak jest: las, słońce, śpiew ptaków. Ale sielanka szybko się kończy, zaczynamy wpinać się po kamiennym, coraz bardziej stromym szlaku. Jednak nie poddajemy się, a motywacją dla nas jest mała ok. 3-letnia wędrowniczka, która wyprzeda nas z uśmiechem na ustach. Ona daje radę, a my nie damy? Mijamy nieczynną górską, kamienną fontannę, nawis skalny (który podtrzymuje młoda siłaczka) i docieramy do wodospadów Pośny. Jest to ciąg kilku małych kaskad na potoku Pośna. Kiedyś były one dużą atrakcją Gór Stołowych, niestety po wybudowaniu powyżej nich ujęcia wody pitnej dla Radkowa, pozostają w zaniku. Jedynie po intensywnych opadach deszczu można zobaczyć ich dawny wygląd. W związku z długotrwałym brakiem opadów, nam się to niestety nie udało. Idziemy więc dalej. Oglądamy potężne skały z piaskowca, powstałe w wyniku niszczycielskiego działania spływającej wody. Pokonujemy kolejny, stromy odcinek po kamiennej ścieżce, która niegdyś była kamiennymi schodami i docieramy do ruin kamiennych budowli. Są to pozostałości po Karłówku - kolonii Karłowa powstałej w XVIII w. Osada stanowiła własność królewską i składała się z 9 budynków. Powstała tu również gospoda z 15 miejscami noclegowymi, która w tamtych czasach była jedną z popularniejszych w Górach Stołowych i słynęła z dobrych alkoholi.

Wąska kamienna ścieżka zmienia się w szeroką drogę. Idziemy więc zrelaksowani przez wiosenny las, mieniący się wszelkimi odcieniami zieleni w promieniach południowego słońca. Sprawia to, że przegapiliśmy drogowskaz w postaci dużego kamiennego słupa z wyrytym napisem "Magdalenen's Lust" (Ochota Magdaleny). Dobrze, że nasz przewodnik czuwa. Cofamy się i odbijamy w boczną ścieżkę, która prowadzi do punktu widokowego. Jest to piaskowcowa Baszta Skalna zabezpieczona barierką, wznosząca się nad Drogą Stu Zakrętów. Roztacza się stamtąd piękny widok na Kotlinę Broumowską, Góry Suche, Sowie i Bardzkie, a także na niżej położony Radków wraz z Zalewem. Nie wiem czy wiecie, ale z miejscem tym związana jest legenda o młodej, niemieckiej dziewczynie - Magdalenie von Plitzen. Zakochała się, bez wzajemności, w mnichu z pobliskich Wambierzyc. Co noc wylewała morze łez w związku z niespełnioną miłością. Pewnego dnia w okolicach Wambierzyc pojawił się dzielny rycerz Hagen, który postanowił się ustatkować i osiedlić się w tym regionie. Wpadła mu w oko piękna Magdalena, która nie zwracała na niego uwagi. Pewnego dnia Magdalena wybrała się na punkt widokowy i oczarowana cudownym widokiem, zapomniała o mnichu. Swoje uczucia przelała na Hagena i zapragnęła spędzić z nim resztę swojego życia. I żyli długo i szczęśliwie. A my oglądamy, podziwiamy, fotografujemy, odpoczywamy i wracamy na główną drogę, ponieważ czeka nas jeszcze kilka atrakcji.

Zanim jednak dotrzemy do następnej z nich, dostajemy wyzwanie i przestrogę od Włodzimierza. Wyzwaniem jest pierścień powstały z korzenia. Kto da radę przez niego przejść, dostanie nagrodę - niespodziankę. Wyzwanie zostało podjęte, ale nawet nasza nastolatka nie daje rady. Następny ochotnik, chcąc ratować sytuację, podejmuje próbę, ale daszek w czapce uniemożliwił wykonanie zadania. Skupiliśmy się więc na ostrzeżeniach: idziemy do następnego punktu widokowego, ale w związku z niebezpieczeństwem osuwania się ziemi, zabronione jest podchodzenie do krawędzi. Z bezpiecznej odległości spoglądamy na kamieniołom, który ukazuje się przed nami. Pozyskiwanie w nim piaskowca ciosowego rozpoczęto na początku XVIw. i zastosowano m. in. w budowie Kościoła św. Elżbiety we Wrocławiu. Piaskowca z Radkowa używano również do budowy i renowacji takich budowli jak: Zamek Królewski w Warszawie, Wawel, Ratusz w Poznaniu, Zamek w Zamościu, a także wielu innych zabytków w Dreznie, Sztokholmie i Pradze. Ostrożnie wracamy na szlak i malowniczą, stromą ścieżką, wiodąca po pozostałości kamiennych schodów zwaną "Pustą ścieżką" schodzimy na parking przy Drodze Stu Zakrętów, a stamtąd, znanym nam już żółtym szlakiem docieramy nad zalew. Ale to jeszcze nie koniec naszej wycieczki. Czeka nas jeszcze krótkie podejście na platformę widokową na Górze Guzowatej. Jesteśmy trochę zmęczeni, ale zadowoleni, że daliśmy się namówić na wejście na taras widokowy. Budowla powstała we wrześniu 2019r. na miejsce zniszczonego punktu widokowego, ma kształt elipsy i jest lekko wychylona nad zboczem. Stanowi bardzo atrakcyjny punkt na mapie Radkowa za sprawą widoków, które roztaczają się stąd na Zalew Radkowski, Góry Stołowe i Broumowskie Steny. Obowiązkowo upamiętniamy te krajobrazy na zdjęciach.

Góry Stołowe to nie tylko Szczeliniec czy czeskie Skalne Miasta, to również kilometry szlaków, przy których oglądać można liczne, ciekawe formacje skalne, stanowiące nie lada atrakcję i wyzwanie dla naszej wyobraźni. Wędrując po szlakach warto mieć oczy wokoło głowy, dużo jest wokół drogowskazów, starych napisów wyrytych w kamieniach, które niejednokrotnie przez nieuwagę można pominąć. Zapisana jest na nich historia Gór Stołowych. Polecam więc gorąco odwiedziny tych pięknych zakątków. Sylwia  T - K.