Kobiety PRL-u - to kolejna propozycja świętowania degradowanego przez niektórych Dnia Kobiet. W każdym roku pod innym tytułem, ale ciągle z przesłaniem prowokowaliśmy naszych widzów. Lat nam przybywa, a tym samym coraz chętniej wracamy do czasów młodości, a właśnie w okresie PRL-u przyszło nam żyć. Jak było ? - różnie, raz wesoło to znowu poważnie, ale to była nasza młodość,więc spoglądaliśmy na świat inaczej, często mając na nosie „różowe okulary” Dzisiaj z perspektywy czasu możemy pokusić się o ocenę tamtych lat.

W tym roku - „Kobiety PRL-u” – koncert pod tym tytułem rozpoczął Jurek Woźny utworem „Dziewczyno z PRL-u” następnie „Echo” z piosenkami naszej młodości, doskonale znanymi wszystkim. Z sentymentem słuchaliśmy monologu Felicji Wołyńskiej - „Autoportret kobiety PEL-u”. W jednej chwili przenieśliśmy się w tamte czasy, a tu jeszcze z głośników płynie znana pieśń „Wszystko Tobie ukochana ziemio” To było kilka minut wspomnień, zadumy nad tym co minęło. I już zmiana nastroju, bo przy dźwiękach muzyki z lat 70 na scenę wbiegają „Jazzgotki” w energetycznym tańcu „A ga du” Potem liryczny koncert Zbyszka Szermera i „Jej portret” powoli wprowadzają nas w kolejne punkty programu. Za chwilę na scenę marszowym krokiem wchodzi „młodość” i buduje nowe domy, sanatoria a nawet Pałac Kultury – to Kabaret Literacki „Retro” ze swoim przebojowym programem „Ale to już było” Następnie nasz śpiewający prezenter Radosław Tarach w cudnym koncercie porwał publiczność, i tak dotarliśmy do finału naszego wspomnieniowego programu, a finał? Finał to „Krakowiak” i „Jazzgotki”, które z przytupem zakończyły część artystyczną. Po koncercie panowie; burmistrz Marcin Orzeszek, przewodniczący Rady Miejskiej Andrzej Dominik i dyrektor ZOK – Zbigniew Łupak obdarowywali wszystkie Panie przepięknymi różami. Jak zwykle po części oficjalnej spotkanie kuluarowe, a tu panowie z zespołu „Echo” śpiewająco umilali czas naszym miłym kobietkom. Były pączki, kawa i śpiewy przy dźwiękach gitar. Było cudnie. g.k. Eotorelacja Z. Kwieciński